O Plan Director da Rede Natura incumpre a normativa comunitaria
Analizamos o recentemente publicado Plan Director da Rede Natura por parte da Xunta de Galicia, sinalando algúns aspectos importantes do mesmo que até agora non foran suficientemente explicitados.
O goberno da Xunta fachandea de que Galiza é a segunda comunidade autónoma en contar cun Plan Director da Rede Natura. O que non dí é que a outra Comunidade, A Rioxa, conta cun Plan Director de natureza substancialmente diferente ao aprobado por Galiza.
Mentres en Galiza, o Decreto 37/2014 non contempla os obxectivos específicos e ordenación detallada dos niveis de protección e conservación dos LIC e ZEP, a norma da Rioxa inclúe como anexos os Plans de xestión e ordenación dos recursos naturais de cada unha das zonas especiais de conservación, e para cada unha delas detállanse as cuestións básicas de obxectivos estratéxicos e operativos, réxime de protección (coa regulación específica de usos e normativa), así como o programa de actuacións (co seu cronograma, orzamento e financiamento).
O EXCLUIDO TRANSMUTADO EN AUTORIZABLE POR PLAN DE RANGO AMBIENTAL INFERIOR.
O réxime normativo relativo ás actividades extractivas a ceo aberto é perverso. Mentres no PDRN se contén unha exclusión paras as novas actividades (non para as existentes, que se consolidan, mesmo as ilegais) o propio PDRN remite o réxime de autorización a un Plan Sectorial de actividades extractivas (actualmente en trámite), instrumento de natureza non ambiental (dito plan sectorial non é outra cousa que un instrumento de planificación da política mineira), ou mesmamente á declaración dun concello como mineiro, ocorrencia da lei da minería de Galiza que permite que a Xunta poida declarar a un concello como mineiro (previa solicitude ao respecto do propio concello), o cal ampara, de acordo co Decreto 37/2014, a inaplicación do réxime de exclusión das minas a ceo aberto; exclusión para os concellos mineiros que carece de amparo normativo algún xa que a Lei 3/2008 da minería unicamente prevé para tales concellos medidas de apoio á adaptación das infraestruturas ás súas necesidades, de mellora ambiental e seguridade e de diversificación do tecido produtivo, pero en ningún caso habilita un réxime específico propio para tales concellos en relación co réxime de usos, prohibicións e exclusións da actividade mineira.
De xeito que o Plan Sectorial de Industrias Extractivas vai amparar legalmente non só as actividades existentes (tamén as ilegais) e a súa ampliación, senón tamén as novas que se proxecten na Rede Natura, en calquera das Zonas (tamén na 1, aquela que o propio PDRN cualifica como da máxima protección).
No dito Plan (do cal nada mais se soubo desde a exposición ao público do trámite ambiental) xa se anticipaba que mesmo na Rede Natura “algúns proxectos de extracción poden resultar mesmo beneficiosos para a biodiversidade ao proporcionar nichos ecolóxicos de calidade”. A cualificación fúnebre de nichos é ambientalmente apropiada para un Plan que considera a Galiza, toda ela, como unha mina, real ou potencial.
De xeito que o PDRN remite ao Plan Sectorial tanto a legalización das actividades mineiras existentes na Rede Natura como a habilitación normativa para a súa ampliación e para a autorización de novos proxectos. Un Plan Sectorial que expresamente vai amparar tal actividade en TODA a Rede Natura.
Ademais do PDRN e do Plan Sectorial, o terceiro instrumento normativo habilitador para a desfeita da Rede Natura mediante a autorización xeneralizada das actividades extractivas é a nova Lei do Solo (en trámite parlamentario na actualidade).
En efecto, a proposta do PP de nova lei do solo supón a desregularización e uniformización do réxime de usos en solo rústico, ao establecer o mesmo réxime para todas as categorías de solo rústico, tanto se é especialmente protexido como se non. De xeito que é autorizable en rústico (tamén no especialmente protexido) o de “Actividades extractivas, incluída a explotación mineira, as canteiras e a extracción de áridos ou terras, así como os seus establecementos de beneficio”. E non só iso senón que inclúe unha disposición transitoria en virtude da cal se ampara a legalización das actividades extractivas existentes a 01/01/2003 así como a implantación de novas actividades remitindo tal autorización ao que dispoña, como non, o Plan Sectorial.
Por último, e a maiores de todo o anteriormente exposto, o propio PDRN prevé (art. 26.2.b) a disposición terrorífica de que mesmo diante dunha avaliación ambiental negativa dun plan, programa ou proxecto en Rede Natura a Xunta pode autorizalo, ben sexa por “razóns imperiosas de interese público de primeira orde”, ben sexa por simples “razóns de índole social ou económica”. Para tal réxime excepcional o PDRN invoca o art. 6.4 da Directiva 92/43/CEE e 45 da Lei 42/2007, pero “esquece” de precisar que o propio art. 6.4 da Directiva 92/43 precisa que “No caso de que o lugar considerado albergue un tipo de hábitat natural e/ou unha especie prioritarios, unicamente poderanse alegar consideracións relacionadas coa saúde humana e a seguridade pública, ou relativas a consecuencias positivas de primordial importancia para o medio ambiente, ou ben, previa consulta á Comisión, outras razóns imperioso de interese público de primeira orde ”. No mesmo senso, art. 45.6 da Lei 42/2007. E a Rede Natura está ateigada de hábitats naturais e especies prioritarios, onde non poden invocarse razóns sociais ou económicas (só as relacionadas coa saúde humana e a seguridade pública, que non son, desde logo, as propias das actividades extractivas).
En consecuencia, dito art. 26.2.b) do Decreto 37/2004 vulnera manifestamente tanto o art. 6.4 da Directiva 92/43 como o art. 45.6 da Lei 42/2007.
Por todo iso, a Plataforma pola defensa de Corcoesto e Bergantiños e varias organizacións sociais implicadas na loita contra a megaminaría e contra a mina de Corcoesto anuncian que van denunciar este PDRN á Comunidade Europea, axuntándolle un extenso informe sobre o referido Plano Director da Rede Natura.
O goberno da Xunta fachandea de que Galiza é a segunda comunidade autónoma en contar cun Plan Director da Rede Natura. O que non dí é que a outra Comunidade, A Rioxa, conta cun Plan Director de natureza substancialmente diferente ao aprobado por Galiza.
Mentres en Galiza, o Decreto 37/2014 non contempla os obxectivos específicos e ordenación detallada dos niveis de protección e conservación dos LIC e ZEP, a norma da Rioxa inclúe como anexos os Plans de xestión e ordenación dos recursos naturais de cada unha das zonas especiais de conservación, e para cada unha delas detállanse as cuestións básicas de obxectivos estratéxicos e operativos, réxime de protección (coa regulación específica de usos e normativa), así como o programa de actuacións (co seu cronograma, orzamento e financiamento).
O EXCLUIDO TRANSMUTADO EN AUTORIZABLE POR PLAN DE RANGO AMBIENTAL INFERIOR.
O réxime normativo relativo ás actividades extractivas a ceo aberto é perverso. Mentres no PDRN se contén unha exclusión paras as novas actividades (non para as existentes, que se consolidan, mesmo as ilegais) o propio PDRN remite o réxime de autorización a un Plan Sectorial de actividades extractivas (actualmente en trámite), instrumento de natureza non ambiental (dito plan sectorial non é outra cousa que un instrumento de planificación da política mineira), ou mesmamente á declaración dun concello como mineiro, ocorrencia da lei da minería de Galiza que permite que a Xunta poida declarar a un concello como mineiro (previa solicitude ao respecto do propio concello), o cal ampara, de acordo co Decreto 37/2014, a inaplicación do réxime de exclusión das minas a ceo aberto; exclusión para os concellos mineiros que carece de amparo normativo algún xa que a Lei 3/2008 da minería unicamente prevé para tales concellos medidas de apoio á adaptación das infraestruturas ás súas necesidades, de mellora ambiental e seguridade e de diversificación do tecido produtivo, pero en ningún caso habilita un réxime específico propio para tales concellos en relación co réxime de usos, prohibicións e exclusións da actividade mineira.
De xeito que o Plan Sectorial de Industrias Extractivas vai amparar legalmente non só as actividades existentes (tamén as ilegais) e a súa ampliación, senón tamén as novas que se proxecten na Rede Natura, en calquera das Zonas (tamén na 1, aquela que o propio PDRN cualifica como da máxima protección).
No dito Plan (do cal nada mais se soubo desde a exposición ao público do trámite ambiental) xa se anticipaba que mesmo na Rede Natura “algúns proxectos de extracción poden resultar mesmo beneficiosos para a biodiversidade ao proporcionar nichos ecolóxicos de calidade”. A cualificación fúnebre de nichos é ambientalmente apropiada para un Plan que considera a Galiza, toda ela, como unha mina, real ou potencial.
De xeito que o PDRN remite ao Plan Sectorial tanto a legalización das actividades mineiras existentes na Rede Natura como a habilitación normativa para a súa ampliación e para a autorización de novos proxectos. Un Plan Sectorial que expresamente vai amparar tal actividade en TODA a Rede Natura.
Ademais do PDRN e do Plan Sectorial, o terceiro instrumento normativo habilitador para a desfeita da Rede Natura mediante a autorización xeneralizada das actividades extractivas é a nova Lei do Solo (en trámite parlamentario na actualidade).
En efecto, a proposta do PP de nova lei do solo supón a desregularización e uniformización do réxime de usos en solo rústico, ao establecer o mesmo réxime para todas as categorías de solo rústico, tanto se é especialmente protexido como se non. De xeito que é autorizable en rústico (tamén no especialmente protexido) o de “Actividades extractivas, incluída a explotación mineira, as canteiras e a extracción de áridos ou terras, así como os seus establecementos de beneficio”. E non só iso senón que inclúe unha disposición transitoria en virtude da cal se ampara a legalización das actividades extractivas existentes a 01/01/2003 así como a implantación de novas actividades remitindo tal autorización ao que dispoña, como non, o Plan Sectorial.
Por último, e a maiores de todo o anteriormente exposto, o propio PDRN prevé (art. 26.2.b) a disposición terrorífica de que mesmo diante dunha avaliación ambiental negativa dun plan, programa ou proxecto en Rede Natura a Xunta pode autorizalo, ben sexa por “razóns imperiosas de interese público de primeira orde”, ben sexa por simples “razóns de índole social ou económica”. Para tal réxime excepcional o PDRN invoca o art. 6.4 da Directiva 92/43/CEE e 45 da Lei 42/2007, pero “esquece” de precisar que o propio art. 6.4 da Directiva 92/43 precisa que “No caso de que o lugar considerado albergue un tipo de hábitat natural e/ou unha especie prioritarios, unicamente poderanse alegar consideracións relacionadas coa saúde humana e a seguridade pública, ou relativas a consecuencias positivas de primordial importancia para o medio ambiente, ou ben, previa consulta á Comisión, outras razóns imperioso de interese público de primeira orde ”. No mesmo senso, art. 45.6 da Lei 42/2007. E a Rede Natura está ateigada de hábitats naturais e especies prioritarios, onde non poden invocarse razóns sociais ou económicas (só as relacionadas coa saúde humana e a seguridade pública, que non son, desde logo, as propias das actividades extractivas).
En consecuencia, dito art. 26.2.b) do Decreto 37/2004 vulnera manifestamente tanto o art. 6.4 da Directiva 92/43 como o art. 45.6 da Lei 42/2007.
Por todo iso, a Plataforma pola defensa de Corcoesto e Bergantiños e varias organizacións sociais implicadas na loita contra a megaminaría e contra a mina de Corcoesto anuncian que van denunciar este PDRN á Comunidade Europea, axuntándolle un extenso informe sobre o referido Plano Director da Rede Natura.
Iro todo a tomar por culo lo que estan encontra la mina soys la vergüenza de toca españa vaya partifo de gilipolla que soys todo viva las minas españolas viva españa
ResponderEliminar